انسان خود را به کمتر از بهشت بفروشد ضرر می کند | بهترين راه عنداللهی شدن روزه گرفتن است

به گزارش خبرگزاری رسا، حضرت آیت الله جوادی آملی در کتاب حکمت عبادات در خصوص باطن روزه اظهار داشت: روزه براي اين است كه انسان به تقوا برسد: ﴿لعلّكم تتقون﴾ . و انسان باتقوا دو درجه دارد: يكي همان بهشتي كه در آن نعمتهاي فراوان موجود است:﴿إنّ المتقين في جنّاتٍ ونَهَرٍ﴾  و اين براي لذايذ ظاهري است. يكي هم مقام عنداللهي شدن است﴿في مقعد صدقٍ عند مليكٍ مقتدر﴾  در اين مرحله ديگر سخن از سيب و گلابي نيست. چون جنت و نهر، مأكولات و مشروبات از آنِ جسم و بدن اوست اما لقاي حق براي روح اوست. اين سر و باطن روزه است.

وی با اشاره به حدیثی از امام صادق علیه السلام ابراز داشت: امام صادق (عليه‏ السلام) فرمود:«للصائم فرحتان، فرحة عند إفطاره وفرحةعند لقاء الله» روزه ‏دار دو وقت خوشحال است؛ يكي هنگام افطار و ديگري هنگام ملاقات با پروردگار. و در جاي ديگر مي ‏فرمايد:«للصائم فرحتان حين يفطر وحين يلقى ربّه عزّ وجلّ». روزه‏ دار در بعضي دعاها از خداوند، جمال تام مي ‏خواهد:«اللّهم إنّى أسألك من جمالك بأجمله وكلّ جمالك جميل» . حيف است كه انسان به خودش و به غير خدا و به هر آنچه كه متغيّر است، دل ببندد؛ زيرا هر چه غير خداست، در معرض زوال و تغيير است و نمي‏ تواند جزاي انسان باشد؛ جزاي روزه‏ دار، لقاي حق است.

استاد برجسته حوزه علمیه قم به فرازهایی از دعای سحر اشاره کرد و ادامه داد: به ما گفته ‏اند، جمال مطلق را در سحرهاي ماه مبارك رمضان، بخواهيد. چه مقام بلندي براي انسان ميسور بود كه به ما گفته ‏اند: بگوييد: «اللّهم إنّى أسألك من نورك بأنْوره وكلّ نورك نيّر» اين ادعيه را در ماه مبارك رمضان به ما آموختند براي اينكه انسان روزه‏ دار، لايق چنين سخن گفتن است و اين دهان مي‏ تواند بگويد:«اللّهم إنّى أسألك من جلالك بأجلّه وكلّ جلالك جليل». سخن از حور و غلمان، سيب و گلابي و جنّات و نهر نيست؛ بلكه سخن از كمالات معنوي است و اين مقام براي انسان وجود دارد، اگر اين مقامات براي ما نبود، دستور خواندن اين دعاها را نمي‏ دادند. پس مي‏ شود به آن مقام رسيد.

حضرت آیت الله جوادی آملی با بیان حدیثی از امام کاظم علیه السلام در خصوص ارزش حقیقی انسان ابراز داشت: روايت لطيفي را مرحوم كليني از امام هفتم (سلام‏ الله‌عليه) نقل فرموده، كه حضرت فرمود:«إنّ أبدانكم ليس لها ثمن إلاّ الجنّة، فلا تبيعوها بغيرها» بدن شما به اندازه بهشت مي‏ ارزد؛ آن را به غير بهشت نفروشيد كه ضرر خواهيد كرد. مرحوم محقق داماد مي‏ فرمايد: اين روايت ناظر به آن است كه روحتان فوق بهشت است. روح را بايد به «جنّة اللّقاء» بدهيد. روحتان بايستي به ﴿عند مليكٍ مقتدر﴾ برسد و بهترين راه براي عنداللهي شدن روزه گرفتن است. باطن روزه به صورت لقاي خدا ظهور مي‏ كند و براي انسان، همتي بالاتر از لقاي حق فرض ندارد. چون انسان موجودي ابدي است كه هرگز از بين نمي‏ رود، بلكه در نهايت از عالَمي به عالَم ديگر منتقل مي‏ شود. و اگر باطن روزه نصيب او شد، پيوسته در محضر حق است./۱۳۲۳/د۱۰۳/ق